DAO یا سازمان خودمختار غیرمتمرکز چیست؟

DAO یا سازمان خودمختار غیرمتمرکز چیست؟ را بررسی می کنیم.

همه ما می دانیم که چه سازمان هایی هستند.

به متا فکر کنید که قبلاً فیسبوک نام داشت. آنها یک تیم مدیریت متمرکز دارند (مارک زاکربرگ) که مالک و مدیریت سازمان است.

مقر آنها در یک کشور خاص است و می تواند صدها هزار عضو داشته باشد.

اما اگر نوع جدیدی از سازمان وجود داشته باشد چه؟

آیا می‌توانید یک سازمان غیرمتمرکز را تصور کنید که در آن جامعه مالک و اداره خود باشد، نه تیمی متشکل از مدیرعامل، مدیر مالی و مدیر ارشد اجرایی؟

در مورد یکی که کاملاً آنلاین است و با مرزهای فیزیکی محدود نمی شود چطور؟

ما قبلاً چنین سازمان هایی داریم. آنها توسط فناوری بلاک چین ممکن شده اند و DAO نامیده می شوند.

معرفی DAO

DAO مخفف سازمان غیرمتمرکز مستقل یا Decentralized Autonomous Organization است.

برای راه اندازی DAO یک توسعه دهنده یا گروهی از توسعه دهندگان قراردادهای هوشمند ایجاد می کنند.

این قراردادهای هوشمند حاوی قوانینی برای هدایت حاکمیت DAO هستند و باید در بلاک چین مستقر شوند.

پس از استقرار، توسعه دهندگان بیش از سایر اعضای جامعه حرفی برای گفتن ندارند.

تمام تصمیمات مربوط به DAO باید در پیشنهادهای جدید حکومتی که تحت رای اکثریت قرار می گیرند، مطرح شود.

DAO ها معمولاً توکن حاکمیتی خود را برای جمع آوری وجوه از اعضای جامعه دارند. به نوبه خود، اعضا از حق رای در مورد پیشنهادات برخوردار می شوند.

این بدان معناست که اعضای یک DAO می‌توانند برای دستیابی به اهداف سازمانی مشترک (مانند نحوه گردهمایی قانون اساسی DAO برای خرید آخرین نسخه از قانون اساسی ایالات متحده )

با یکدیگر همکاری کنند یا حتی تا زمانی که پیشنهادات موجود است، قوانین حاکم بر خود را تغییر دهند به تصویب اکثریت رسد.

تفاوت اصلی بین DAO و یک باشگاه بهره ساده این است که DAO ها معمولاً دارای ابزار اقتصادی هستند.

از آنجایی که آن‌ها نشانه‌های حاکمیتی و خزانه‌های خود را دارند، اعضای جامعه باید هنگام رأی دادن به نحوه استفاده از وجوه ذخیره DAO

در میان سایر مسائل مربوط به امور مالی، مراقب باشند.

مزایا و معایب DAO

مزایای DAO

• بدون سلسله مراتب؛ جامعه خود را اداره می کند
• دموکراتیک؛ هر کسی می تواند پیشنهادی را مطرح کند و تصمیمات با رای اکثریت انجام می شود
• شفاف؛ کد منبع باز برای دیدن همه است

معایب DAO

• تصمیم گیری ممکن است ناکارآمد باشد زیرا اکثریت رای لازم است
• تغییر قوانین قرارداد هوشمند پس از استقرار در بلاک چین دشوار است
• منطقه خاکستری قانونی به عنوان DAO به هیچ حوزه قضایی خاصی محدود نمی شود

سرعت بخشید به گسترش وب 3 با DAO

در حالی که فناوری بلاک چین به مفهوم سازی و ساخت DAO ها کمک کرد Web3 به محبوبیت آنها کمک کرد.

این اصطلاح توسط بنیانگذار Polkadot و یکی از بنیانگذاران اتریوم Gavin Wood در سال 2014 ابداع شد.

Web3 به عنوان تکرار بعدی اینترنت در نظر گرفته شده است.

دنیای وب 3 یک اکوسیستم غیرمتمرکز آنلاین است که فناوری‌های بلاک چین مانند رمزارز و NFT را در خود جای می‌دهد.

کاربران بر اطلاعات شخصی خود کنترل خواهند داشت و بر هویت خود حاکمیت دارند.

آنها همچنین می توانند در امور مالی غیرمتمرکز، که غیرقانونی و بدون دخالت متمرکز است، شرکت کنند.

به نظر می رسد DAO ها با حاکمیت و مالکیت غیرمتمرکز خود، دقیقاً در ایده آل Web3 قرار می گیرند.

با این حال فناوری‌ های Web3 هنوز ابتدایی هستند و این مفهوم همچنان یک چشم‌انداز آرمان‌شهری مبهم است.

علاوه بر این، DAO ها با یک مشکل ایدئولوژیک مواجه هستند که در آن رای گیری دموکراتیک ممکن است بهترین گزینه نباشد.

بحث هایی وجود دارد مبنی بر اینکه جمعی نمی تواند تصمیمات خوب و منطقی بگیرد.

این برخلاف نظم جهانی کنونی است که در آن تصمیمات توسط نخبگان (به عنوان مثال دولت ها) اتخاذ می شود.

اگرچه این امر بسیار متمرکز است، اکثر ما معتقدیم که آنها دانش و تجربه لازم برای تصمیم گیری خوب را دارند.

علاوه بر این با توجه به پرونده‌های پرمخاطب اخیر DAO که توسط قانون‌گذاران در دادگاه قانونی متهم شده‌ اند DAOها با بزرگترین مشکلات خود مواجه هستند.

ممکن است DAO ها از افزایش Web3 به سود خود ادامه دهند، اما ممکن است به زودی شاهد اشکال جدیدی از DAO باشیم.