Gas Fee یا گس فی اتریوم چیست؟

Gas Fee یا گس فی اتریوم چیست؟

Gas Fee یا گس فی اتریوم چیست؟ را ریویو می کنیم.

گاز اتریوم هزینه ای است که کاربر باید برای انجام تراکنش در بلاک چین اتریوم بپردازد.

در اصطلاح فنی، گس فی به «میزان تلاش محاسباتی» مورد نیاز برای اجرای عملیات در شبکه بلاک چین اشاره دارد.

برای درک بهتر تعریف کارمزدهای گس فی اتریوم باید مرور کنیم که بلاک چین چیست.

بلاک چین را به عنوان زنجیره ای از هارد درایوها تصور کنید. هر دیسک سخت (بلوک) فضای محدودی برای ذخیره داده های تراکنش دارد.

کاربرانی که در یک بلاک چین تراکنش می کنند در واقع هزینه گاز می پردازند تا اطلاعات تراکنش آنها در یک بلوک آپلود شود.

هزینه های گاز برای امنیت یک بلاک چین بسیار مهم است.

بخشی از هزینه‌های گاز اتریوم به اعتبارسنجی‌های بلاک گره‌هایی که تراکنش‌ها را تأیید می‌کنند

و بلاک‌های جدید ایجاد می‌کنند برای انجام کار صادقانه پرداخت می‌شود.

هزینه‌های گاز همچنین با گران‌کردن تراکنش‌ها برای چنین بازیگران بدی، از ارسال هرزنامه توسط کاربران در شبکه جلوگیری می‌کند.

هزینه های گس فی برای چه چیزی پرداخت می شود؟

اتریوم بدون نظارت شرکتی بر عملیات روزانه آن کار می کند.

بلاک چین عمومی یک شبکه باز و همتا به همتا (P2P) با هزاران شرکت کننده تصادفی به نام ماینرها یا اعتباردهنده ها است

که شبکه را تامین می کنند.

بلاک چین یک هزینه گاز از تراکنش ها جمع آوری می کند تا به استخراج کنندگان و اعتبارسنجی ها برای انجام کارهای صادقانه پرداخت کند.

هزینه های گاز جزئی جدایی ناپذیر از عملکرد روزانه یک بلاک چین است.

در اتریوم کارمزد گس فی برای همه انواع تراکنش الزامی است.

یک مثال واقعی لز گس فی

بیایید به یک مثال ساده از استفاده از هزینه گاز اتریوم نگاهی بیندازیم.

برایان یک هنرمند NFT است و می خواهد مجموعه NFT خود را بر روی اتریوم اضافه کند.

او باید یک قرارداد هوشمند NFT را در بلاک چین اتریوم آپلود کند که برای پردازش تراکنش باید هزینه گاز بپردازد.

هر بار که بخواهد تغییرات جدیدی در قرارداد هوشمند خود ایجاد کند، باید هزینه بنزین را بپردازد.

امی یک کلکسیونر NFT است که متوجه آثار هنری تازه برایان در یک بازار NFT به نام Opensea می شود.

امی می‌تواند برای یکی از NFT‌های برایان پیشنهاد زنجیره‌ای بدهد. او باید برای پردازش پیشنهاد خود گس فی بپردازد.

سپس امی می‌تواند با سپرده‌گذاری آن به‌عنوان وثیقه در پروتکل وام‌دهی NFT، وام کریپتو را روی NFT تازه خریداری شده‌اش بگیرد.

باز هم، امی برای تکمیل تراکنش ها باید هزینه گاز بپردازد.

گس فی چگونه کار می کند؟

هزینه های گاز به ارز اصلی شبکه بلاک چین پرداخت می شود.

در اتریوم، توکن بومی اتر یا ETH برای پرداخت هزینه های گاز استفاده می شود.

هزینه های گاز در شبکه های لایه دو (L2) مبتنی بر اتریوم مانند Optimism و Arbitrium به صورت ETH پرداخت می شود.

L2 ها برای کمک به مقیاس اتریوم طراحی شده اند.

آنها تراکنش‌ها را بسته‌بندی می‌کنند و آن‌ها را در زنجیره اصلی (یعنی اتریوم) ارسال می‌کنند

در نتیجه نیاز به پرداخت گاز برای هر تراکنش را از بین می‌برند.

در شبکه اتریوم قیمت گاز با گیگا وی (gwei) نشان داده می شود.

Gwei چیست؟ Gwei یک واحد اتر (ETH) است مانند سنت به دلار آمریکا یا پنی به پوند انگلیس. هر gwei برابر با 0.000000001 ETH است.

گس فی چگونه محاسبه می شود؟

هر بلوک در یک بلاک چین فضای محدودی دارد.

به عنوان مثال بلاک چین بیت کوین دارای حداکثر اندازه بلوک 4 مگابایت است.

اندازه بلوک اتریوم با تعیین محدودیت های هزینه گاز بلوک محدود می شود.

اندازه هدف بلوک اتریوم 15 میلیون گاز و حداکثر 30 میلیون گاز است.

این بدان معناست که کل گاز مصرف شده برای تمام معاملات در یک بلوک باید کمتر از حد بلوک باشد.

چرا گس فی ها در نوسان هستند؟

محدودیت بلوک بازاری را برای هزینه گاز ایجاد می کند که بر اساس تقاضا برای فضای بلوک در نوسان است.

اگر در یک روز معین تراکنش های معلق بیشتری وجود داشته باشد، کارمزد گاز بالاتر از میانگین خواهد بود.

هر بلوک یک کارمزد پایه دارد، مقداری که توسط پروتکل تعیین شده است.

کاربر باید حداقل کارمزد پایه را برابر کند، در غیر این صورت تراکنش آنها پردازش نخواهد شد.

یک ویژگی انعام به نام “هزینه اولویت” برای بازار هزینه گاز مهم است.

هزینه اولویت به کاربران اجازه می‌دهد تا اعتبارسنجی‌های بلوک را انعام دهند تا تراکنش کاربر را در بلوک آینده لحاظ کنند.

باز هم، هزینه اولویت عامل تقاضای فضای بلوک است.

اتریوم همچنین دارای محدودیت گاز 21000 gwei برای یک تراکنش استاندارد است.

EIP-1559: تغییر بازار گس فی

توجه به EIP-1559 هنگام بحث در مورد هزینه های گاز اتریوم مهم است.

قبل از EIP-1559، هزینه‌های گاز در اتریوم با استفاده از یک مکانیسم حراج ساده قیمت‌گذاری می‌شد

که در آن استخراج‌کنندگان هنگام ایجاد بلاک‌های جدید، تراکنش‌هایی را با بالاترین قیمت پیشنهادی انتخاب می‌کردند.

به منظور جلوگیری از افزایش غیرعادی هزینه گاز و تاخیر شبکه، EIP-1559 در سال 2021 اجرا شد.

EIP-1559 یک کارمزد پایه را معرفی کرد که با توجه به ازدحام شبکه تنظیم می شود

تا هزینه های گاز اتریوم را قابل پیش بینی تر کند. همچنین برای کاربرانی که خواهان اولویت تراکنش هستند

کارمزدهای اولویت را معرفی کرد. اعتبار سنجی بلوک فقط هزینه های اولویت را از کل گاز دریافت می کند.

هزینه پایه توسط پروتکل سوزانده می شود.

سوزاندن کارمزد پایه تورم ETH را متعادل می کند و انگیزه ماینر برای دستکاری هزینه های گاز را از بین می برد.